நான் என்பது எண்ணங்களின் குவியல்தான்....

இப்போதெல்லாம் எனாக்குள் பயணிப்பது எல்லா நேரத்திலும் நடக்கிறது.. கால, நேரம் இல்லாமல் எனக்குள் பயணித்து கொண்டிருக்கிறேன்.. . அப்படி உள்ளுக்குள் செல்ல செல்ல.. வெளியே அமைதி ஏற்பட்டு போகிறது... வெளியில் உள்ள உறவுகளுடன், நட்புகளுடன் பேச்சு தானாக குறைந்து வருகிறது.. ..
கடந்த ஒரு வருடத்துக்கு முன்பிருந்த எனக்கும் இப்போதிருக்கும் எனக்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள்.. முன்பிருந்த பரிமாணத்தை தாண்டி என்னுடைய பயணம் தொடர்ந்து நடந்து வருகிறது... இப்போதிருக்கும் நானும் எப்போதும் அப்படியே இருப்பதில்லை... மாற்றம் என்ற ஒன்று மட்டுமே எப்போதும் மாறாமல் இருந்து வருகிறது..
மெது, மெதுவாக என்னுடைய என்னங்களுக்குள் போய்க் கொண்டிருக்கிறேன்.. நான் எப்படி இருந்தாலும் சரி.. அது மட்டும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது... எல்லாமுமே எண்ணங்கள்... நான் என்பதே இல்லை... வெறும் எண்ணங்களும், இந்த உலகம் எனக்கு உருவாக்கி தந்த கற்பனைகளிலும், மாயைகளிளும்தான் சுற்றிக் கொண்டே இருக்கிறேன். .
நடத்து முடிந்தவைகளை குறித்தும், நடக்க இருக்கும் எதிர்காலத்தை குறித்தும் மட்டுமே எண்ணங்கள்... இதை நிகழ்காலத்தில் வாழும்போது மட்டுமே உணர முடியும் என்பதுதான் வேடிக்கை... வெறும் பார்வையாளனாக இந்த வாழ்க்கையை இதுவரை கடந்து வந்த எனக்கு அப்படி இருப்பதே தேவையில்லாத ஒன்று, எனக்குள் ஒரு பயணம் இருக்கிறது அதை தேடி போக வேண்டும் என்று ஒரு உந்துதலை ஏற்படுத்தியது ஓஷோ. ..
இப்போதெல்லாம் சில நேரங்களில் நடப்பது எல்லாம் வெறும் கனவு போலவே இருக்கிறது.. கனவிலேயே வாழ்கிறேன்.. கனவிலே நடக்கிறேன்.. இந்த வாழ்க்கை வெறும் கனவுதான்.. எண்ணங்கள்தான் .... நான் என்பதும் அதுதான்... எதுவும் இங்கு நிஜமில்லை... நிஜமாக இருக்கவும் வாய்ப்பில்லை... ஹா ஹா சிரிப்பாக வருகிறது... என் உடல் சிரிக்கிறது..
நிஜத்திற்கு... நிகழ்காலத்திற்கு, நான் பயணிக்கும் போது லேசான பயம் வருகிறது.. இருத்தலுக்கும், இருப்பதிற்குமான இடைவெளி குறையும் போது வரும் உணர்வுதான் அது என்பதை உணரத் தொடங்கி இருக்கிறேன்.. விரைவில் அதற்கும் விடை கிடைத்து விடும்..